Ik ben vroeg wakker. Te vroeg om op te staan, de tas te pakken en het eiland op te gaan. Bovendien ligt Ruud, mijn broer, in de andere kamer nog te slapen. In gedachten dwaal ik af naar het huis waar we ooit samen begonnen. Bilthoven, een eenvoudige eengezinswoning aan
Het traject met de trein via Groningen richting de Duitse en Deense waddenkust kan ik zo langzamerhand dromen. Nog niet eerder legde ik dezelfde route met de auto af. Op de vraag in mijn Wadden-nieuwsbrief ‘Wie wil er een keertje met me mee?’, is mijn broer Ruud de eerste die
Voor mij op tafel ligt het verlanglijstje dat ik een jaar geleden noteerde bij de start van mijn zoektocht naar een nieuwe woonplek. Na ‘karakteristiek dorp’, ‘station’, en ‘winkel’, noteerde ik als vierde punt ‘mooie wandeling’, met een dikke streep er onder. Waarom is het voor mij zo belangrijk dat
Nordstrandischmoor, drie geschakelde Warften (terpen) groot, ligt bij laag water op nog geen drie kwartier lopen van Nordstrand. Hoe hebben we dit bij ons vorige bezoek, toen we naast Nordstrand ook Pellworm bezochten, over het hoofd kunnen zien? Nordstrand, Pellworm en Nordstrandischmoor zijn alle drie overblijfselen van de veel grotere
Voor we aankomen heb ik al een beeld van de Ostfriesse havenstad Cuxhaven, en dat heb ik te danken aan Mathijs Deen. De politie van Cuxhaven, en dan vooral de eigenzinnige politie inspecteur Lieuwe Cupido, speelt een prominente rol in de eerste twee delen van zijn tot nog toe verschenen
Neuwerk is klein, het is maar drie vierkante kilometer groot. Het hele eiland wordt door dijken beschermd. Er wonen drieëndertig mensen, de oostelijke kwelder hoort bij het Nationale Park Hamburgisches Wattenmeer. Ondanks dat het zo klein is heeft Neuwerk alles wat een Waddeneiland tot Waddeneiland maakt. Groene kwelders, een oude
Het eerste wat we doen als we aankomen in Cuxhaven is op zoek gaan naar de haven. Cuxhaven is vast leuk, maar we zijn hier omdat we het eilandje Neuwerk willen bezoeken. Gekkenwerk Neuwerk stond voor afgelopen herfst al op onze planning, maar het wachten was toch op de zomer,
Dit waddenproject loopt inmiddels drie jaar. Tijd voor een kleine tussenstand. De teller van het aantal bezochte Waddeneilanden staat inmiddels op eenentwintig. De aan de landkant gelopen kilometers over dijken en door kwelders heb ik niet geteld, maar het moeten er honderden zijn. Sinds ik eind maart het eiland Juist
Het heeft iets magisch. Van het duin afdalen naar het strand, vanaf daar van het eiland weglopen richting het grote niets, op dat ene bootje na dat als een stipje aan de horizon op ons ligt te wachten. Gehaktbal Het heeft ook iets vrolijks, zo’n plukje over het wad uitwaaierende
Het water zakt, zakt verder, verdwijnt. Op de diepe, grillige vaargeul na waarin onze boot ‘de Noordster’ twee uur geleden voor anker is gegaan. Pas nu negentig procent van het water om ons heen land is geworden zien we hoe precies het er bij het varen in dit ondiepe gebied
